Ga naar hoofdinhoud

Thuis blijven wonen met de juiste zorg van zuyderland

Elke ochtend zitten ze fris gewassen tegenover elkaar aan de ontbijttafel. Op de tafel staan een dampende kom pap en een kopje koffie. Met een ‘goedemorgen schat’ begint hun dag. ‘Geweldig toch? Daar doe ik het voor,’ vertelt Francoise Caldarone, verpleegkundige bij Zuyderland Thuiszorg.

Thuiszorg Algemeen

Het echtpaar Lisa en Jan is al 67 jaar samen, waarvan 62 jaar getrouwd. Sinds twaalf jaar komen de medewerkers van de thuiszorg bij hen over de vloer. In eerste instantie voor Jan, die met zijn respectabele leeftijd van 90 jaar de nodige gezondheidsproblemen heeft. Zijn vrouw Lisa verleent al vele jaren mantelzorg, samen met de kinderen en de buurman, die ook op leeftijd is. ‘Wat we zelf kunnen doen, doen we zelf; maar mijn man heeft steeds meer zorg nodig. Ik ben zelf ook niet meer de jongste en heb de laatste tijd ook gezondheidsproblemen,’ zegt Lisa. Reden voor de dochter om aan de bel te trekken. De hulp van Marijn van der Linden, wijkverpleegkundige in Munstergeleen wordt ingeroepen.

Marijn is een bekend gezicht in de buurt. Als wijkverpleegkundige is zij de spil in de wijk en geeft ze advies, voorlichting, gaat ze op huisbezoek en helpt ze mensen bij het bewandelen van de juiste weg. Een wijkverpleegkundige heeft korte lijnen met de medewerkers van het WMO-loket van de gemeente, huisartsen en praktijkondersteuners. Marijn: ‘Voor Lisa en Jan heb ik de huidige indicatie bekeken en hun aanvullende zorgvraag op WMO-gebied doorgestuurd naar het WMOloket van de gemeente. Daarnaast heb ik, met goedkeuring van het echtpaar, hun zorgvraag ingebracht in een bespreking met meerdere hulpverleners. Welke zorgbehoefte is er? Hoe kunnen we preventief zorg inzetten om complexere zorg én dus duurdere zorg te voorkomen?

Breiden we de bestaande hulp uit, zodat meneer dag en nacht bij onvoorziene omstandigheden een beroep kan doen op de thuiszorg? En, niet onbelangrijk… hoe kan het echtpaar samen thuis blijven wonen, maar wel op een veilige, verantwoorde manier?’ ‘Dat laatste is de grootste wens van Jan en Lisa,’ zegt Francoise. ‘We zullen er dan ook alles aan doen om deze wens te realiseren, ondanks de fysieke tegenslag die het echtpaar te verwerken heeft. Ik verleen zorg, praat met hen en ben de schakel tussen Lisa en Jan en onze wijkverpleegkundige Marijn. Ik houd haar op de hoogte als er zaken wijzigen en er bijvoorbeeld meer of andere hulp nodig is.’ Lisa en Jan zijn tevreden over de zorg die ze krijgen, heel tevreden. ’De medewerkers praten onderling met elkaar en zijn op de hoogte van alle ontwikkelingen. Het bijhouden van mijn eigen medisch dagboek over mijn man is dan ook niet meer nodig,’ zegt Lisa terwijl ze logboeken met de medische voorgeschiedenis van haar man laat zien. ‘De thuiszorgmedewerkers noteren alles netjes in een klapper. Fijn, want schrijven lukt mij niet meer zo goed,’ aldus Lisa. En aan dat samen blijven, daar wordt hard aan gewerkt. Jan: ‘Ze maken mij niks meer wijs. Ik weet dat onze dagen geteld zijn, maar na 67 jaar lief en leed willen wij deze laatste periode ook samen doorbrengen in ons geliefde huis. Ons huis, dat we zelf gebouwd hebben. We hebben altijd voor elkaar gezorgd en nu doen we dat met de steun van de medewerkers van de thuiszorg!’