Hanneke Hamers

‘Iedere geboorte is voor mij een wonder’

Eén maart 2019 is het 38 jaar geleden dat Hanneke Hamers start met de specialisatie opleiding obstetrie en gynaecologie in het toenmalige ziekenhuis van Brunssum. Nu werkt Hanneke in het moderne Geboortecentrum op locatie Heerlen. In totaal werkt ze bijna 43 jaar voor Zuyderland en nog steeds met veel plezier. Binnen het Geboortecentrum worden jaarlijks gemiddeld 2800 kinderen geboren. De foto’s die familieleden maken van Hanneke, met de nieuwgeborene in haar armen, pronken in menig fotoalbum. Regelmatig lokt Afrika. Hanneke neemt dan verlofdagen op en regelt een vliegticket. Dat kost wel wat, maar ze heeft het er voor over. In dat verre werelddeel biedt ze, op verzoek van de bevolking, ondersteuning en deelt kennis met verloskundigen en verpleegkundigen. Ze doet dit samen met anderen vanuit Solicare, een stichting binnen Zuyderland die projecten ondersteunt op het gebied van gezondheidszorg in ontwikkelingslanden. Hanneke draagt Solicare een warm hart toe en tot voor kort was ze actief als bestuurslid.

Hanneke: ‘Ik bezoek staatsziekenhuizen in Tanzania, Kenia en Gambia. Als je ziet met hoe weinig middelen zij dagelijks zorg leveren aan zwangeren, kraamvrouwen en zieke mensen, dan realiseer je je des te meer hoe goed de gezondheidszorg in Nederland geregeld is. Bij mijn laatste bezoek aan Gambia is een nieuwe kraamkliniek geopend die verdeeld is in meerdere ruimtes. In een ruimte staan drie verlosbedden. Tussen de bedden hangen dunne gordijntjes voor een beetje privacy. Per jaar vinden er een paar duizend bevallingen plaats. Vrouwen komen naar het ziekenhuis, omdat bevallen daar het meest veilig is. Voordat je het in de gaten hebt, is de moeder weer weg met haar pasgeboren kindje. De verloskundige veegt snel over het bed, want de volgende vrouw met barensweeën is alweer onderweg. Bij ons laatste bezoek hebben we extra veel aandacht besteed aan hygiëne. Medicatie is summier. Meestal zijn alleen paracetamol en antibiotica voorhanden. De kennis en ervaring die ik heb opgedaan in Zuyderland kan ik hier goed inzetten. De bevolking is heel erg dankbaar hiervoor.’

Iedere keer als Hanneke met haar team aankomt met de ferry, worden ze met open armen ontvangen door de lokale bevolking. ‘Het is indrukwekkend hoe hartverwarmend en gastvrij de mensen zijn. Ik krijg er nu nog kippenvel van en een brok in mijn keel. Meer dan 50 kinderen staan ons met hun juf, zingend en dansend, op te wachten. Vrouwen verzetten het meeste werk. Ze hebben een stukje grond (the Womens Garden) waar ze groente en fruit op verbouwen. Het huishouden doen ze met veel minder hulpmiddelen dan wij dat doen. Ze werken de hele dag met de kinderen op hun rug en/of hangend aan hun armen. Je hoort hier geen jengelende of krijsende kinderen. Iedereen geeft je een hand en stelt je aan de hele familie voor. We worden ook uitgenodigd om mee te eten. Onder het genot van mierenzoete muntthee wordt gegeten uit een grote schaal. De familie eet met de hand en wij westerlingen krijgen een lepel. De schaal met één wortel, één komkommer, één vis en rijst is voor 10 personen. Ze zijn met heel weinig tevreden.’

Ook bij haar werk in Zuyderland krijgt Hanneke regelmatig kippenvelmomenten. ‘Ik heb heel veel ontzag en respect voor vrouwen die bevallen van een overleden kindje. Vrouwen zijn zo ontzettend sterk. Na de geboorte van zo’n kindje wacht je automatisch op het eerste geluid van de baby. Dit blijft echter uit. Iedereen is stil. Woorden zijn ook niet altijd nodig. Zo intens verdrietig en toch zijn deze vrouwen heel erg sterk.

Hanneke: ‘Vrouwen die net bevallen zijn hebben keihard gewerkt. Op het moment dat het kind op de buik ligt komt er een mooie ontspannen uitdrukking op het gezicht van de moeder. Daar let ik iedere keer op en geniet, want dat is een ontzettend mooi moment. Ik heb al heel veel kinderen geboren zien worden en nog steeds is iedere geboorte voor mij een wonder. Iedere keer krijg ik een warm gevoel van binnen en denk …. Wowwww…. Dat ik dat mag meemaken.’